Zgadzam się, piękne podkreślenie szczegółów. Delikatność i subtelność. Poza tym film intryguje zachowaniami ludzi bardziej ze strony psychologicznej, świetnie ukazana natura malarza szczególnie w aspekcie człowieka z artystyczną duszą. Polecam, drobny zalążek historii, a jak cieszy :)

Tak w ogóle to bardzo trafne stwierdzenie, że kadry wyglądają "niczym
arcydzieła malarstwa". Nieprzypadkowo zresztą, bo kto interesuje się
malarstwem i zna twórczość Vermeera, zauważy, że zbieżność z jego obrazami
jest zdumiewająca. Szczególnie jeżeli chodzi o te "kadry obserwatora",
rozmieszczenie tkanin, padające z lewej strony światło i miękki modelunek
sceny. :)

I to mnie właśnie w filmie absolutnie urzekło - koncepcja zdjęć tak współgrająca ze stylem Vermeera.

Mieszkam jeszcze przez trochę w Holandii, niedaleko Delft właśnie. Miasteczko śliczne, holenderskie w 100%, pełne kanałów, wody. Czytałam, że to jest właśnie przyczyna tego niesamowitego światła w obrazach Veermera. Ta miękkość spowodowana jest odbiciem słońca w wodzie, teraz już nie tak dobrze widocznym, bo złe i brzydkie czasy zanieczyszczenia powietrza nastały ;) Nie wiem czy to prawda, ale wydaje się być prawdopodobne.

Ja dodałabym jeszcze świtną, magiczną muzykę. Generalnie film bardzo mi się podobał, ale zgadzam się, że nie do wszystkich może trafic.

Obejrzałam wczoraj, ponieważ niedawno przeczytałam książkę. I rzeczywiście muzyka faktycznie jest zdecydowanym atutem filmu. Ale zabrakło za to kilku wątków, którym w książce jest poświęconych kilkanaście stron. Reżyser m.in nie pokazał tego jak ważna była dla Griet rodzina. Odwiedzała ojca, matkę i rodzeńśtwo co niedzielę. Nie wspomniano też o tym jak zmarła mała siostra Griet, również jak spotykała się ze swoim bratem. Reżyser skupił się wyłącznie na niej samej i na malarzu Vermeerze. Zdaje się, że zależało mu na tym, aby koniecznie był to melodramat.
Mimo wszystko film i tak podobał mi się zdecydowanie bardziej. W książce bardzo ważną rolę odgrywa nasza wyobraźnia. Jednak mimo moich usilnych starań czytając nudziłam się, oglądając- nie.

Rezyser po prostu nie musiał rozbudowywać fabuły..przecież nie ona była w tym filmie najważniejsza. Zresztą Webber intepretował książkę, nie każdy motyw musi być powtórzony w filmie. Dla mnie film: 10/10 :)

Może i nie musi ale właśnie wątków pobocznych brakowało , przez co film nie jednego nudzi.

Dokładnie. Podczas oglądania też miałam wrażenie, że czegoś zabrakło. Mimo to, ciekawie było zobaczyć Scarlett w takiej roli.

Może lepiej nie podchodzić do adaptacji tak namiętnie kiedy czytało się książkę?Ja nie czytałem za to film widziałem i dałem mu dziesiątkę.

Dlaczego lepiej tak nie podchodzić? Czytałam książkę, na której podstawie zrobiony został film, nic więc dziwnego, że oczekuję podobieństw, a nie różnic. Chciałam to wszystko po prostu ZOBACZYĆ. Nie chodzi mi o wierne w każdych detalach odwzorowanie, ale uważam, że (mimo iż, jak napisała poniżej Sylwia_sp: naturalne jest, że pewne rzeczy w filmie się pomija- z czym się zgodzę) to w tym przypadku pominięto zbyt ważne rzeczy.

Książka taka sobie, film genialny - takie moje zdanie ;)) Żadnych wątków z książki mi w filmie nie brakowało. Zresztą to naturalne, że pewne rzeczy w filmie się pomija.

Dokładnie. Cały klimat filmu jest niesamowity, kiedy się go ogląda znając genialne dzieła Vermeera. Fabuła przeciętna (nie mówię że zła), ale w zupełności uzupełnia ją wszystko inne. Z resztą fabuła też zyskuje, kiedy zna się ten obraz.

"film dla estetów" - dokładnie tak.
Niemalże każdy kadr przepełniony vermerowskim światłem z elementami wręcz fosforyzującej bieli. To trochę tak, jakby oglądać obrazy mistrza wprawione w ruch.
Niestety, razi w filmie utrzymywana aż do końca nienaturalna wzniosłość. Jeżeli twórcom zależało na podkreśleniu wyjątkowości aktu, jakim jest tworzenie dzieł sztuki, to wydaje mi się, że przedobrzyli ze swą ideą przez co w moim odczuciu otarli się o kicz.