Piękne stroje, wspaniała scenografia, muzyka kojąca-miła dla ucha lecz film zawiódł mnie grą aktorską. Scarlett Johanson okrzyknięta muzą Woody'ego Allen'a była w tym filmie nudna, z tą samą miną w zaparte odgrywała każda scenę: strach, zakłopotanie, radość-ukazane poprzez wytrzeszczanie oczu i rozchylone usta. Colin Firth, którego bardzo lubię również zawiódł, mam dokładnie ten sam zarzut: z uporem maniaka ciągle ta sama mina. Najbardziej wyrazista postać to chyba matka. Chociaż żona miała kilka swoich dobrych momentów-świetna gra ciałem i przekaz uczuć. Spodziewałam się czegoś dużo, dużo lepszego. Spotkało mnie rozczarowanie.